Korn

Eg måtte skrive om Korn ein eller anna gong, eg meina, eg elske det bandet! berre synd med korelis utviklinga deiras har vorte... eg meina, har du hørt dei nyaste albuma forstår du kva eg meinar. Dei var jo RÅ på dei første platene dei gav ut, som "Korn (self titled album)" fekk eg høyre ein dag for ei stund tilbake, å eit lys kom opp for meg! Det var som om eg vart ny innvendig, tekstane, musikken, vokalen, gitar riffa! ALT var perfekt! so hørte eg dei neste tre albuma, som etter mi meining ikkje var langt fra like gode som originalen, (kansje bortsett fra "Issues" albume, men i forhåld til dei nye, so eeeige det og. Sangar som Ball Tounge, Blind, Reclaim my Place, Justin og Let's get this Party Started kan jo seias som ein vibrator for øyrene! Det er ikkje ein sang eg skippa i noken av Dei fire første Korn albuma, "Korn", "Life is Peachy", "Follow the Leader", "Issues", alt er bra! Men...

So kjem "Untouchable", eg meina, du reise gjønnom albumme etter noko som berre bles deg avgårde.. du finne jo sangar som "Alone I brake" og kansje "Thoughtless", men det blir ikkje det samme uansett korleis du ser på det.. Kan ikkje sei det samme om "Take a Look in the Mirror" , det albumet lika eg faktisk ganske godt, er nok fordi eg hadde hørt ca alle sangane før, og at det var mine første møte med korn før "Self titled" albume ;)

Alt etter den plata er nesten ubrukelig.. blir ikkje lei av Jon Davis si stemme, men musikken er for flat og blaut : / Alt i alt er vertfall Korn noke med det beste av musikk du kan finne, uansett!

Å sist men ikkje minst, so er det ein sang som MÅ høyrast med Korn, om du lika musikken eller ikkje, "Daddy" fra første albume. Sangen handla om korleis Jon Davis (Jonathan Houseman Davis) vart misshandla som liten, les meir på wiki om du vil. les teksten mens du høyre.