er det so gale å banne

kva vil de sei å banne? er det, det å sei eit ord som noken syns høyres ondt ut, eller er det tanken bak ordet som "busta" noken i å banne? ein kan undrast på, koffor kan ein ikkje sei "faen" når ein bomma på ei prøve, eller skrike helvete når ein trakkar øver/vrikka foten? når det ein meiner er at, no har eg vondt, eller, no vart eg skuffa.. ein gjere det jo berre lettare for ein sjølve.

burde det ikkje då heller vere tanken bak banninga som var "ulovleg", som at faen ikkje var stygt å sei, so lenge ein ikkje brukte det mot nokon. som for eksempel å sei, "faen kor stygg du er!" burde ikkje vore verre enn, "du er stygg!".

eg for min del bruka banning som ein slags forsterkar i setningar, som f.eks. "Endelig fekk eg den jævla seksaren i matte" de høyres i mine øyre meir meiningsfult ut enn, "Endelig fekk eg den seksaren i matte"... men.. det er vell kansje berre meg? eller er det?